Praca rzeczoznawcy polega na szacowaniu wartości ruchomości. Ruchomościami nazywamy rzeczy ruchome. Kodeks cywilny nie zawiera definicji ruchomości. Są one definiowane w doktrynie jako to co nie jest nieruchomością. Główną cechą ruchomości odróżniająca od nieruchomości jest to że można je przenieść.

46 §1 k.c., zgodnie z którą nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.

Kim jest biegły sądowy ? 

Jeżeli chodzi o podział rzeczoznawców zajmujących się wyceną ruchomości można wydzielić biegłych sądowych. Biegły sądowy to ekspert w zakresie danej dziedziny, powoływany w postępowaniu sądowym w celu przedstawienia swojej opinii, będącej materiałem dowodowym, o okolicznościach mających znaczenie dla wyniku sprawy sądowej. W oparciu o posiadane kompetencje pełnie funkcję rzeczoznawcy instytucjonalnego na podstawie postanowień prokuratorski, sądowych i komorniczych. Wydaje opinie na zlecenie każdej ze stron postępowania procesowego.

Kto ustanawia na biegłego sądowego ?

Art. 157. § 1. Prezes sądu okręgowego ustanawia biegłych sądowych i prowadzi ich listę.§ 2. Minister Sprawiedliwości określi, w drodze rozporządzenia, tryb ustanawiania biegłych sądowych, pełnienia przez nich czynności oraz zwalniania ich z funkcji. W tym samym trybie Minister Sprawiedliwości może również określić szczegółowe zasady powoływani i działania zespołów biegłych sądowych.

Czym jest opinia sądowa ?

Opinia biegłego to jeden z przewidzianych procedurą cywilną dowodów (art. 278 kpc). Sąd orzekający może skorzystać z pomocy organu pomocniczego wymiaru sprawiedliwości, jakim jest biegły sądowy w przypadkach wymagających wiadomości specjalnych. Opinią biegłego jest wyłącznie opinia sporządzona przez osobę wyznaczoną przez sąd (lub organ prowadzący postepowanie przygotowawcze) (uzasadnienie wyroku SN z dnia 10 grudnia 1998 r., I CKN 922/97, LEX nr 50754). Nie może być traktowana jako dowód w postępowaniu opinia biegłego (w tym również biegłego stałego) sporządzona na polecenie strony i złożona do akt sądowych. Prywatne ekspertyzy opracowywane na zlecenie stron, przed postępowaniem lub w jego toku, należy traktować jako wyjaśnienie stanowiące poparcie, z uwzględnieniem wiadomości specjalnych, stanowiska stron (orzeczenie SN z 29 września 1956 r., III CR 121/56, OSNCK 1958, nr 1, poz. 16; wyrok SN z 11 czerwca 1974 r., II CR 260/74, LEX nr 7517; wyrok SN z 8 listopada 1988 r., II CR 312/88, LEX nr 8925; wyrok SN z 20 stycznia 1989 r., II CR 310/88, LEX nr 8940; uzasadnienie wyroku SN z 8 czerwca 2001 r.,I PKN 468/00, OSNP 2003, nr 8, poz. 197; uzasadnienie wyroku SN z 12 kwietnia 2002 r.,I CKN 92/00, LEX nr 53932). K.p.c. nie zna pojęcia „świadek-biegły”; w tym zatem zakresie rzeczoznawca, który sporządził prywatną ekspertyzę może zostać przesłuchany jedynie jako świadek. Oparcie orzeczenia na pozasądowym oświadczeniu biegłego (czyli na prywatnej ekspertyzie) stanowi uchybienie procesowe. O tym, czy do rozstrzygnięcia sprawy niezbędne jest posiadanie wiadomości specjalnych z danej dziedziny, decyduje sąd orzekający (art. 278 § 1 kpc)